به گزارش خبرگزاری حوزه، داستان های زندگی ائمه اطهار سرشار از نوع و سبک زندگی اسلامی است که برای همه بشریت به خصوص مسلمانان درس آموز است.
یکی از این داستان های زیبا که برگرفته از داستان راستان استاد شهید مطهری است را با هم می خوانیم.
مردی با پسرش، به عنوان میهمان بر امیرالمومنین علی (علیه السلام) وارد شدند.
حضرت با اکرام و احترام بسیار آنها را در صدر مجلس نشانید و خودش روبروی آنها نشست.
موقع صرف غذا رسید.
غذا آوردند و صرف شد.
بعد از غذا، قنبر غلام معروف ایشان، حوله ای و طشتی و ابریقی برای شستن دست آورد.
حضرت آنها را از دست قنبر گرفت و جلو رفت تا دست میهمان را بشوید.
میهمان خود را عقب کشید و گفت: مگر چنین چیزی ممکن است که من دست هایم را بگیرم و شما بشویید؟.
مولا فرمود: برادر تو، از سر توست، از تو جدا نیست، می خواهد عهده دار خدمت تو بشود، در عوض خداوند به او پاداش خواهد داد، چرا می خواهی مانع کار ثوابی بشوی؟
باز هم آن مرد امتناع کرد. آخر حضرت او را قسم داد که: من می خواهم به شرف خدمت برادر مؤمن نائل گردم، مانع کار من مشو. میهمان با حالت شرمندگی حاضر شد.
امیرالمومنین فرمود: خواهش می کنم دست خود را درست و کامل بشویی، همان طوری که اگر قنبر میخواست دستت را بشوید می شستی، خجالت و تعارف را کنار بگذار.
همین که از شستن دست مهمان فارغ شد، به پسر برومند خود محمد بن حنفیه گفت: دست پسر را تو بشوی.
من که پدر تو هستم دست پدر را شستم و تو دست پسر را بشوی.
اگر پدر این پسر در اینجا نمیبود و تنها خود این پسر میهمان ما بود من خودم دستش را می شستم، اما خداوند دوست دارد آنجا که پدر و پسری هر دو حاضرند، بین آنها در احترامات فرق گذاشته شود.
محمد به امر پدر برخاست و دست پسر میهمان را شست.
امام حسن عسکری(علیه السلام) وقتی که این داستان را نقل کردند، فرمودند: شیعه حقیقی باید این طور باشد.”
منبع: داستان راستان – علامه شهید مرتضی مطهری – به نقل از: بحارالانوار، جلد ۹، چاپ تبریز، صفحه ۵۹۸
نظر شما